Pazo Conde de Gondomar

O Pazo de Gondomar foi declarado Ben de Interese Cultural (BIC) pola Xunta de Galicia o 18 de febreiro de 1999. Actualmente é posible visitar parte dos seus xardíns e acceder ás zonas comúns, desde onde se pode contemplar a fachada norte do edificio e tramos da muralla histórica.

As orixes do pazo non están claramente documentadas, aínda que se estima que puido ter sido construído entre o baixo medievo e mediados do século XVI, segundo indican restos de cimentación atopados na zona. O corpo central da edificación actual parece corresponder ao núcleo máis antigo, sen evidencias de construcións anteriores á que se levantou en 1555 por orde de Don García Sarmiento.

Posteriormente, o seu fillo, Don Diego Sarmiento de Acuña, I Conde de Gondomar, ordenou reforzar a seguridade do conxunto. Encargou as obras de fortificación ao mestre canteiro Juan Coello, do Val Miñor, entre os anos 1602 e 1609. A el débense elementos como a torre de vixilancia, as murallas, varias garitas defensivas, e portas como a do Sol, a de Pousada e a hoxe desaparecida da Paradela, ademais da característica garita de vixilancia dacabalo con chaira almenada. Estes traballos tiñan como obxectivo principal dotar ao recinto dunha infraestrutura defensiva eficaz para tarefas de vixilancia e alerta.

Xa a partir de 1866, en tempos do X Conde de Gondomar, Don Gonzalo Fernández de Córdoba Álvarez, acométense reformas de notable impacto visual, como a escaleira e a terraza da fachada norte, a apertura de novos accesos e a colocación do escudo nobiliario coa coroa condal, entre outras actuacións que conforman a imaxe actual do pazo.

Instalaciones